Osoba samotna, spełniająca trzy kryteria - samotnie gospodarująca, nie pozostająca w związku małżeńskim oraz nieposiadająca wstępnych ani zstępnych - będzie uprawniona do korzystania z usług sąsiedzkich. Dodatkowo, osoba, która wymaga pomocy, a nie może otrzymać jej od rodziny czy współmałżonka, również może otrzymać takie wsparcie.
Rada gminy ma możliwość rozszerzenia katalogu osób uprawnionych do usług sąsiedzkich o osoby, dla których takie wsparcie będzie uzupełnieniem opieki rodzinnej.
Usługi sąsiedzkie są zadaniem gminy, jednak nie są obowiązkowe. Gmina podejmuje decyzję, czy będzie realizować usługi opiekuńcze w tej formie oraz czy zleci ich organizację organizacjom pozarządowym. Współpraca z opiekunami, czyli sąsiadami, będzie oparta na umowach zlecenia lub wolontariacie, zależnie od indywidualnych potrzeb i możliwości.
Finansowanie usług sąsiedzkich odbywa się ze środków gminy, przy wsparciu rządowym w ramach Korpusu Wsparcia Seniorów oraz perspektywy finansowej UE. Podmiot organizujący usługi może ustalać odpłatność za ich realizację. Cała odpowiedzialność za organizację i finansowanie usług spoczywa na gminie.
Głównym celem usług sąsiedzkich jest wsparcie osób starszych, które potrzebują pomocy przy codziennych czynnościach, takich jak zakupy czy sprzątanie mieszkania, ale jeszcze nie wymagają pomocy w formie usług opiekuńczych świadczonych przez profesjonalne opiekunki. Usługi sąsiedzkie są świadczone przez osoby blisko mieszkające, które są wynagradzane w formie pieniężnej przez gminę.
Dzięki temu, usługi sąsiedzkie nie tylko pomagają osobom starszym w codziennych obowiązkach, ale również budują poczucie wspólnoty i bezpieczeństwa. Jest to szczególnie ważne dla właścicieli nieruchomości w starszym wieku, którzy często potrzebują dodatkowego wsparcia.
