Artykuł wyróżnia co najmniej dwie warstwy problemowe związane z opłatą adiacencką: teoretyczną i praktyczną. W warstwie teoretycznej autorzy różnie interpretują charakter prawnego zobowiązania, określając je jako daninę publiczną, podatek, dopłatę lub niepodatkową należność budżetową.
W warstwie praktycznej autorzy omawiają orzecznictwo sądów administracyjnych, które dwuznacznie określa, czy zobowiązaniem do zapłaty jest sprzedawca czy nabywca nieruchomości po wybudowaniu infrastruktury technicznej.
Artykuł porusza również kwestie obligatoryjności nakładania opłaty adiacenckiej przez organy gminy, które niektórzy prawnicy kwestionują, twierdząc, że opłata ta ma charakter fakultatywny. Dodatkowym zagadnieniem są koszty, które powinny być uzasadnione i współmierne do korzyści osiąganych przez zbywcę lub nabywcę.
Następnie artykuł zwraca uwagę na chaos prawny w opłacie adiacenckiej, który wynika z mieszania kompetencji prawa administracyjnego i cywilnego. Autorzy wskazują, że istnieje potrzeba wprowadzenia nowych zmian w prawie w celu uporządkowania kwestii związanych z opłatą adiacencką.
Artykuł kończy się podkreśleniem, że nieruchomość stanowi istotny składnik majątku jednostek samorządu terytorialnego, a regulacje dotyczące opłaty adiacenckiej znajdują się głównie w ustawie o gospodarce nieruchomościami.
Artykuł z pewnością stanowi cenne źródło informacji prawnych na temat kwestii spornych związanych z opłatą adiacencką.
Przypomnijmy: opłata adiacencka dotyczy podatku od nieruchomości, który jest pobierany od właścicieli nieruchomości. Jest to forma lokalnego podatku, który jest naliczany na podstawie wartości nieruchomości i jej lokalizacji. Może być różna w zależności od regionu i jest często stosowana jako jedna z form dochodów dla jednostek samorządu lokalnego, finansując tym samym lokalne inwestycje i projekty.
